Hallo hier Afrika!! (Burkina Faso)

hallo allemaal.
ik zit alweer in het volgende land, burkina faso.
(ik zit op een frans toetsenbord te tikken waarop alles een andere plaats heeft, dus er kunnen wat typefouten insluipen, maar een goed verstaander...) waar was ik gebleven.. in mopti (jammer dat willem er nog niet woont, dat had ik erg leuk gevonden om door hem te worden rondgeleid)

maar goed . eerst naar de markt, tjonge jonge wat een gekrioel, en alles wordt in kleine stapeltjes of mooie grote aan de man gebracht. de souvernirs waren boven. allemaal kleine winkeltjes naast elkaar, en je moet natuurlijk bij iedereen naar binnen , ze zijn zeer teleurgesteld als je er een overslaat. ja, meneer, prachtig, prachtig, maar ik kan niet alles kopen!!! ze snappen het wel en het hoeft de pret helemaal niet te drukken.dan lopend naar een cafeetje met terras aan het water, cafe bozo, waar het heel goed toeven is en leuk rondkijken naar de bootjes de mensen en van alles. heerlijk gembersap gedronken (wat later bleek tot nu toe voor het laatst want verder alleen maae cola, water en dat soort dingen) met het pontje (een dunne piroque) naar de overkant.NOG WAT DOOR DE STAD GELOPEN? ALLE MALIPOSTZEGELS OPGEKOCHT (die ik vervolgens niet allemaal op tijd heb gebruikt!!!) en toen zijn nicole en ik met de taxi naar het hotel in sevare gegaan, te weten een meerpersonentaxi, geweldig oud karkas waarbij alle draadjes etc loshingen, die het net niet haalde tot het pompstation (toen moest de taxichauffeur de auto met tien mensen erin duwen!!!) getankt en weer verder gerammeld, je weet niet wat je meemaakt, die malinezen gaven geen krimp toen de motor afsloeg, dus ik ook niet!!

de dogontrek.
6 uur op pad, eerst een paar uur gereden en toen uitladen en lopen. de overbodige bagage bleef achter in sevare, de nodige bagage ging op de ossenkar en de broodnodige dingen in een rugzakje op de eigen rug (je hoeft hier trouwens nooit je eigen rugzak te dragen) lope lope lope, en klauteren, want de dogon ligt in een vallei, dus we moesten nogal een stuk afdalen, en later een stuk op een rood zandpad tussen de gierstvelden (qua plant een soort dunne mais). op het heetst van de dag hebben we gerust in de schduw bij een campement, en later rond drieen weer een uur gelopen.
het is heel apart, de dorpjes zijn primitief, heel mooi.geen elektriciteit, geen stromend water.een stuk hoger ligt het oude dorp, het huis van de hogon, met offerruimte, besnijdenisruimte, met graanschuren (aparte voor de vrouwen en mannen).we hebben een gids, een zoon van een dogonchief, atimee, heel aardig, die heel veel weet te vertellen; hijzelf is in nederland geweest, kent de
computer etc maar wal later als zijn vader is overleden toch wel de chief van dit primitieve dorp worden en hij zal probereb ze met kleine stapjes vooruit te sturen.
slapen doen we bovenop het dak van het campement, heel apart en lekker luchtig. ik weet nu dat de hanen de hele nacht doorkraaien, de ezels ook al vrij vroeg aan het balken zijn, om vier uur beginnen de mensen zich ook te roeren, beginnen graan te stampen etc, en om tegen zessen wordt het licht.het hep wel wat.
de tweede dag lopen (alleen van 7 tot half tien) was de sauna een paar graadjes warmer!! sjok sjok.lang gerust, simone de gids heeft onze voetjes gemasseerd (ze moet oefenen voor een cursus die ze doet) en we hebben ons zeer vermaakt met een afrikaans spel , awalee, dat ik beslist ga kopen, er deden ook twee malineze jongetjes mee, zeer gewiekst!! 's middags excursie naar het oude dorp boven en mooie bogolans gekocht (kleden geverfd via modderprocedee) 's vonds werd er een dansvoor ons georganiseerd, ge-wel-dig. het halve dorp was er voor uitgelopen en deed zo mogelijk enthousiast mee, het grappige is dat het lijkt alsof ze alleen voor ons licht erbij zetten (twee stormlantaarns!!das al) verder zie je bijna aldoor afrikanen bij elkaar zitten in het donker.
volgende dag weer een dorp verder en aan het eind van de middag echte maskerdansen, daar mochten de dorpelingen niet zo bij zijn (eigenlijk alleen voor mannan) en dat scheelde wel wat in de sfeer maar het was toch mooi, met die uitrusting.
en de laatste dag was het weer klimmen geblazen, het werd nu een beetje bemoeilijkt doordat ik aan de spuitpoep was geraakt (ik zal jullie de verdere details besparen) met weemoed lieten we de dogon achter want het had wel wat: iedereen die je tegenkwam groette en als je ze kende dan was dat algauw een begroeting van dikke vijf minuten voordat er echt wat werd gezegd, de ceo ceo (goed, goed) vlogen over en weer, heel vriendelijk en we hqdden kolanoten gekregen om uit de delen aan de oudere mensen, enig ik voelde me net sinterklaas.
terug naar sevare, de bagage halen en door naar djenne, waar die prachtige lemen moskee staat.
het was de volgende dag marktdag. ik wilde graag zo,n mooi gerepareerde kalebasschaal hebben, dus kocht ik een nieuwe om hem later met een mevrouw te ruilen voor een oude, iedereen gelukkig, grote hilariteit alom; nou maar hopen dat ik hem heelhuids meekrijg naar huis.

verder heb ik niet zo veel te melden, door mijn toestand, vaar ik een beetje op kwart kracht, maar het zal wel overgaan, ik krijg van mijn groepsgenoten allerlei zaken aangedragen want ik had mijn lijf toch een beetje overschat(ik heb nooit diarree!!)
we zijn nu in bobo dialasso, een stad, ik zit nu al de hele ochtend achter die computer en ga daar maar eens een eind aan breien
ik groet jullie allen
tot de volgende keer, dat zal wel in ghana zijn
dank voor jullie mails, het is bereleuk om te lezen
liefs
willemijn